"Göstermelik demokrasi sandığa indirgenmiş demokrasidir".

Bu özdeyişe benzer cümleyi kim kurup söylemiş bulamadım. Önemli de değil. Tutun ki ben söylemiş olayım.

Irak'ta Saddam, Mısır'da Hüsnü Mübarek, Sudan'da Ömer El Beşir, Kuzey Kore'de Kimsülalesi... Bu ülkelerin hepsi bir cumhuriyet, hatta demokratik cumhuriyet. Adlarını andığım liderlerin hepsi de sandıktan çıktı. Adlarını andığım liderlerin tümü de sandıktan çıkan oyların yüzde 94, yüzde 98'ini filan alarak çıktılar...

Peki adlarını andığım bu ülkeleri ve sayamadığım çok sayıdaki benzerini demokratik bir ülke saymak mümkün mü ?

(Bizim mahallenin keskin kesiminden gelebilecek olası sataşmalara şimdiden cevap vereyim: Evet demokrasi derken burjuva demokrasisini kastediyorum. Henüz herhangi bir yerde, herhangi bir dönemde uygulamasına tanık olmadığım proletarya demokrasisinibilenler anlatsın).

Türkiye bu ülkelerden biri değil. 1950'den bu yana "serbest" seçimler yapılıyor. Sandıktan çıkan oylarla iktidarlar değişti, koalisyonlar kuruldu, koalisyonlar dağıldı...

Tamam, şaşı kör topal yürüyen bir demokrasi. Tamam, üç kez askeri darbelerle önü kesilmiş bir demokrasi. Tamam, uzun yıllar "asker vesayetinde" yürümüş kusurlu bir demokrasi. Ama yine de...

* * *

Peki bugün de bu söylenebilir, "Ama yine de demokrasi" denebilir mi ?

Şimdilik evet. Ancak bu "şimdilik", ne kadar sürecek bir "şimdilik" acaba?

İşte bu ciddi bir soru. Hem de çok ciddi ve çok yakıcı bir soru.

AKP Reisinin genel kültürü, siyasal kültürü, özellikle de demokrasi kültürü pek sığ. Bunu örtmek için epey çabalıyor. Örneğin "Ye Pe Ge" demek varken "Uay Pi Ci" demeyi yeğliyor. Örneğin "Van Minut" diyor...

İşte bu bağlamda demokrasinin sandık demek olduğunu ve sandıktan ibaret olduğunu da sık sık yineliyor. Hatırlayın Abdullah Gül 2013 Haziran'ında Gezi Direnişi ile ilgili olarak daha anlayışlı bir yaklaşımla "Demokrasi seçimden ibaret değildir" deyince, o sırada Kuzey Afrika gezisinde olan Tayyip Erdoğan taaa oralardan cevap yetiştirmişti: "Hayır, demokrasi sandıktır."

Bizler şu sakat, şu aşırı kusurlu demokrasiyi daha gelişkin, daha ilkeli bir demokrasiye yükseltme mücadelesi verir, bunu hedeflerken birkaç gün içinde, kanımca geçiştirilemeyecek, "Yav her zamanki saçmalıklardan biri işte" diye omuz silkilemeyecek gelişmeler yaşandı.

Görünen o ki AKP 31 Mart'ta Ankara'yı kaybediyor. Gerçi İstanbul, Bursa gibi illerde de AKP'nin durumu pek parlak değil. Kürt illerinde zaten esamesi okunmuyor. Ancak Reis'in sarayının olduğu kentte Reis'in buyruklarının geçerli olamayacağı bir belediye?

Hayır, AKP Reisi için bu, katlanılır, demokrasi filan diye sineye çekilir, razı olunur bir sonuç değil.

Şimdi Erdoğan'ın AKP kanalı bir televizyonda söylediği sözleri bir de bu gözle okuyalım, aktarıyorum:

"... Yargının sayın Yavaş'la ilgili verdiği karar (...) bu seçime böyle girebilse dahi, seçimden sonra çünkü bunun dokunulmazlığı yok, bunlar milletin önüne geldiği zaman burada çok ciddi bir bedeli kendisi ödeyeceği gibi maalesef tabii Ankaralı hemşehrilerimize de ödetme durumuna düşüyor..."

Daha açık söylenemez. AKP Reis'i çoktan yargılamış ve hükmü kesmiş. AKP yargısına düşen bunun gereğini yerine getirmekten ibaret. Mansur Yavaş seçilse bile belediye başkanı olamamalı, bedel ödemeli.

Bir alıntı daha. AKP Reisi dün Ankara'daki bir açılışta söyledi:

"... Ankara'yı herhangi birine teslim edemeyiz. Sahte imzalarla senet imzalayanlara teslim edemeyiz..."

Bu cümlelerin ince ince yorumlanmasına ihtiyaç yok. Çok açık, çok yalın söylenmiş:

Mansur Yavaş sandıktan çıksa bile Ankara Belediye Başkanlığı koltuğuna oturamayacak...

Neden? Çünkü Reis böyle buyuruyor.

Vay be...

Hani demokrasi -hiç olmazsa- sandıktı?

Bu bir eşik aşımıdır. AKP için artık sandık da geçerli değildir.

Ama bu bizler, demokrasi için bedel ödemeyi göze almışlar için de bir eşik aşımıdır.

* * *

Artık alıştınız. Bu bitmemiş yazıyı tam da burada noktayacağım. Çünkü savcının çatılmakta olan kaşlarını görüyorum....